Loş Işıklı Bar Şiiri - Işık Demir

Loş ışıkta güzel görünürdü her şey.
Şeytana satmış ruhunu bu defa.
Kokusunu almışsın gibi eski sevgilim;
İzini sürüyorsun kanımın kuytuda.

Suretime silik bir özlem düşüyor,
Av borularını üflüyor birileri uzakta.
Boruyu duydukça kuduruyor içindeki güdü;
Sırtlan misali saplıyorsun dişlerini yarama.

Loş ışıkta güzel görünürdü hani her şey?
Nereye gizlendiniz, size diyorum;
Elma!
Elma!
Elma…

Bu gece bütün doğrular yanlışa durmuş;
Bir kız kedi doğuruyor masanın altında.
Kim kesecek göbeğindeki kordonu
Kim izin verecek bu düşten bozma kabusa
Ve kedi miyavlıyor orta yerde, duyuyor musun?
Baba!
Baba!
Baba…

Kafasını duvarlara vuranlar el kaldırsın.
“Ben” burada!
“Ben” burada!
“Ben” burada!
Düşün peşime o zaman, cezalısınız;
Doğru müdür odasına!

Şimdi yüzünü ovan inkarcılar el kaldırsın,
Birkaç avuç yalan katılmış suyla.
Veya gölgesi duvara yansımayanlar;
Düşenler çarpıp kendi ses dalgasına.

Loş ışıkta güzel görünürmüş her şey.
Bense yönümü bulamıyorum karanlıkta.
Ya sen gideceksin, ya ben gideceğim;
İkimizden birisi fazla bu bara…

Işıl Demirdelen