Loş Işıklar Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Çok güzel bir kadındın sen.
Önü demirli pencereleri vardı evinin
Arada ürkek bakışlarından yakalardım seni
Elin telaşa bulaşırdı perdelerin de
Loş ışıkları olurdu odanın
Neden kimden saklanırdın bilmezdim
Bazen bir adam gelirdi sana
Uzun kalmaz hemen çıkardı,
bunu severdim
Bilmediğim onca şeyi öğrenirdim
Senin bilinmeyenlerine kurduğum denklemlerle
Çok sıkça çıkmazdın evinden
Küçük dolu bir fileyle eve dönerken anlardım ki
Yalnız yaşardın,
benim kalabalığımı alırdın başımdan
Çok mu çocuktum
Az mı gençtim bilmezdim
Bana sorsalar aynı yaştaydım senle
her sabah uyanır, penceremi açar sana bakardım
Perdelerin açıksa kovardım yalnızlığımı odamdan
Sen bilmezdin beni,
olsun bilme
Ben severdim seni,
sen var sevme

Çok güzel bir kadındın sen
Omuzlarına düşen dalgalı saçların vardı
İri kahve gözlerin
Fısıldar gibi konuşurdun
Haykıran sessizliğime
Sana sorsalar çocuktum ben
Aşka sorsalar yoktum
Böyle kaç mevsim geçti bilmiyorum
Kaç kış sobanı yaktım,
haberin yoktu
Kaç yaz süpürdüm kapının önünü
Kimselere söylemedim
Paylaşamadım bende ki seni bir sözle bile
Kaç şiir yazsam da anlatamazdım
Sana kaç ömür bağışlasam sığmazdın
Bir sabah evinin önünde biriken kalabalık
Bir tabuta sığdırdı seni