Loş Şiiri - Ülker Ercihan

ne ki baştan başa sedef kakma
girecekse kın diye sineye
de
öyle ölem...

çünkü işleye işleye nakış bitti
elvan elvan artık mor menekşe.

kaçtır battı parmak ucuma
yer etmiş...
acıtmıyor artık
iğnenin garezi ne...

aklımın açıklarından geçiyor
kıyısına vuran dalgalar
kefallerin parlayan sırtları çağırıyor ağları
çeyrek ekmek roka arasına.

bundan güzel ölmek yok...

taaa eminönünden geliyor
kokusu oynaş oynaş
kıpırtısı mevta balık
gözleri donuk halka boş.

doklarda gülmekten kudurmuş
köpük dökmüş dalga ağızları
harbi
yaşamak
çeyrek ekmek arası balık olmak kadar
loş...

evet böyle düşümdüm
evet şimdi böyle geçti aklımın açığından
evet değişebilirim yarın
öteki gün
bi bakmışım vız gelmiş
tırıs gitmiş
eminönünden kaneviçe kaneviçe
kefal iskeletleri.

yaşamak ne...

çayda çıra...

çayda çıra mı olur
olsa olsa kaşık oynar
döner oynar
yanar oynar
hep aynı çıngır teranede
bildik ahenk
dem kalır geride
az da çay dalı falımlık...

uykudayım
şuurum açık
çık
çık
çık...
bulutumun üstünde topraktan bir ada
hiç kimsenin hükümdarı
bendeniz geda ya da...
işledğim gergef benim
masalım buralarda.

atlas gök
gümüş yol
yıldıza deniz düşer
yanar yakamoz
bir yanı kor
kor
kor
kor...