Lorya'ya Mektup Şiiri - Adem Kalaç

Öldürecek bu dert beni Lorya, öldürecek…
Ah! Kırların çiçeği,
Neden, söyle, neden terk ettin ülkemi?
Pârelendi sensiz yüreğim.
Kim kopardı söyle, kim aldı seni benden?
Ve çatladı yüreğim,
Vuslatın cennet, sensizlik ölüm.

Lorya, gel de kurtar bu dertten,
Sensiz bir harabeyim,
Bir viraneyim sensiz,
Sensiz bir kimsesizim Lorya;
Sen olmadan bensizim…

Sen gittiğinden bu yana,
Karanlık sardı her yeri,
Bir dönsen bana Lorya:
Karanlıkta bırakmasan ülkemi…

Gelişine herkes sevinir.
Gelişin bayram olur bize.
Gelsen, anneler ağıt yakmaz,
Gelsen, çocuklar ağlamaz,
Ki gelsen, yanmaz bu aşığın.
Ve Lorya… Gelsen;
Sarmaz karanlıklar ülkemi,
Cümle âlem bayram eder.
Yeter ki gelsen Lorya,
Yeter ki gelsen…