Renksiz hayaller kurdum,
Soluk bulutlar altında.
Kurulu yalanlar üstüne,
En büyük hatayı yaptım kendime.
Yalanların gerçekliğine inandım,
Gözlerine bakmak kadar acıydı bu dünya,
Ne fedakarlığı kaldırırdı ne de ufak pembe yalanları .
Mum ışığında yazardım bunları .
Büyük bir acıydı anıları ,
En büyük düşmanı unutamamaktı .
Mutlu olursun bir anlık,
Bütün eskide yaşanmış kötülükler silinir o an.
Sanki o kötü anlar yaşanmamış gibi,
Unutursun;
Zaten ne iyiyi bilirsin, ne de kötüyü.
Sadece hissettiklerin vardır o an,
Gökyüzü bir örtü, yıldızlar nakış,
Geceye işlenmiş hayal ve düşler.
Gözlerimde yansır sonsuzluğa bakış,
Ruhumda daimi bir keder.
Hava durgun, kalbim yorgun,
Bu sonbaharın burukluğu.
Yılların unuttuğu, yolların yok olduğu,
Anılar kaldı bir tek bana.
Tren rayları sonsuzluğa uzanır,
Yol alırken hayat, her an bir muammadır.
Rayların üzerindeki titreşim,
Anıları taşır, yürekleri dinlendirir.
Tren raylarında gölgeler dans eder,
Her yaramın altında sen,
Bilmem kimsin sen.
Tanımam, etmem seni, belki şen,
Ama en derin yaralarımda gizlisin sen.
Bir gülün goncası gibisin,
Elmas gözlü bir kuş uçar bulutlardan,
Gölgesinde düşler dans eder yavaşça,
Zaman rüzgarla savrulur, durur ansızın,
Bir yıldız kayar, geceye düşer sessizce.
Gözlerim anlatırdı yaşanılanları sokaklara,
Sokaklar dinlerdi, sen dinlemezdin.
Kediler vardı bir de, kediler,
Onlar dinlerdi beni.
Anlamasalar da dinlerdiler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!