Lorentz Mayda Şiirleri - Şair Lorentz Mayda

Kafiyeye tapan şair gibiyim;
Söylediklerim..
Söylemek istediklerim değil
duygular,hep bende kalıyor
Bulamıyorum aşk'ın kafiyesini.
...

Dedim ki; Ben bildim aşkı ,yakamaz beni Kör kuyulara girsem,bulamaz beni İstersem dönerim,tutamaz beni Cefadan cefaya,salamaz beni O nasıl bir güzelmiş,hele o beni.. Çöllerden çöllere,salamaz beni Dediki; Mecnunu deleden leyladır sanma.. İkimiz ayrımıyız,karşında sanma Sen yandın aşkın, bir ateşiyle Aşk büyük ordu,bin ateşiyle Nice aşıklar yandı pir ateşiyle Mevlana aradı,nur ateşiyle Hallac yandı En-el Hak ateşiyle Görürsen aşkın, varlık yüzünü Yakar gül eder,yokluk ateşiyle [ Lorentz MAYDA 08.10.2011]

Aşkın ayak izlerini takip ettim senin ayaklarında son buluyordu..
Aşkmıdır senin izin,Yoksa canmı çekişiyor aşk ayaklarında..

[Lorentz Mayda]

Aşk önce kanatlar verir,Uçmayı öğretir! ..
Sonrada birini kırar! ..Düşmeyi Kendin Öğrenirsin

Sevgim beyaz,sakin,duru
siyah yüzüne bakarak çizdiğim beyaz resim
Bir sana bakıyorum,birde sevgime
Benim sevgim,senden daha temiz,daha gerçek
Adaletmi bu
karanlığa beyaz güller götürmek

Bakmadım güllere bülbül ordadır
Aşığın aşkını sezebilirim...
Kalmadı kelamım söz yok dilimde
Sorgusuz sualsiz sevebilirim
Bakışların yağıyorken gönül evime
Ben bende kalamam ölebilirim

Sevginden ve kendinden utanma diye,
Aşkımı büsbütün sermiyorum önüne
Bilirimki aşırı sevgi sızlatır vicdanını,
Sana üzülürüm ben

[ Lorentz Mayda ]

Sen neredeydin söyle benim sevdiğim
Uzaklara gittim çok uzaklara
En parlak yıldıza,en yüksek dağa
Ben seni bulurdum bulurdum emme,
Durup gerilere bakmayı ben unuttum
Kararmış düşlere sormayı ben unuttum

Hiçkimse kalmıyor düştüğü yerde
Gönüle düşende kalkıp gidiyor! ..
Hiçbirşey durmuyor kendi yerinde
Bir yaprak bile sanki huzursuz
Ne dalında nede düştüğü yerde

Adına hep O dediğim sevgili,
İsminin artık söylemekte zorlanmıyorum
Ama zaman şimdi geçmiş zaman
ben aşk kapısının dışında
Sen aşk'ın içinde
Ben yüzümü deryalara çevirdim