Loreley Şiiri - Nurittin Yıldıran

Nedendir bilmiyorum, bu günlerde
Neden böyle üzüntüler içindeyim:
Bir masal var, gelip-gelip en eski zamanlardan
Bir masal dönüp-duruyor zihnimde...

Hava serin, karanlık çöküyor işte yine
Ren akıyor yatağında sessiz, sakin.
Dağların tepelerinde altın ışıltılarıyla
Akşam güneşi parlıyor yakamozlar gibi...

Güzeller güzeli bir genç kız oturuyor tepede
Görkemli, mağrur ve olağanüstü
Altın takıları parlıyor yanar-döner ışıltılar saçarak
Altın sarısı saçlarını tarıyor durmadan yorulmadan...

Altın sarısı saçlarını bir altın tarakla tararken
Bir şarkı dökülüyor dudaklarından
Bir şarkı; duyulmadık, bilinmedik
Güçlü, olağanüstü, duygulu ve yürekleri delen...

Küçük gemisinde bir kaptan
Sarıyor şarkılar onu, yüreğini yakıyor.
Bakmıyor kaldırıp başını, kayalara bakmıyor
Gözleri, bakışları mavi göğe kilitli...

Heyhat! Biliyorum: Kapılıyor o da dalgalara
Tüm gemiler ve gemiciler tutsak bu sese
Ve çaresiz kapılıp şarkısının büyüsüne
Şarkısının büyüsüne Loreley’in...

(Çev:Nurittin Yıldıran)