Loreley Şiiri - Guillaume Apollinaire

Bacharach’da bir sarışın kadın vardı
Sevdadan kırar geçirirdi sıradan adamları

Kargısına çağırdı da Piskopos Loreley’i
Güzelliği önünde suçunu bağışlayıverdi

Oy güzel Loreley silme mücevher gözlerin
Kimden bu büyüyü hangi sihirbazdan öğrendin

Gözlerim lânetlendi bu yaşamak taketti
Şöyle bir bakanlar bana kül olup gitti

Alevden benim gözlerim mücevherden değil
Yakın ateşe atın bu büyüyü başka değil

Ey canım Loreley bu ateşlerde yanıyorum ben
Başkası versin cezanı beni büyüledin sen

Piskopos gülecene dua et benim için Meryem’e
Tanrı yardımcın olsun koyver beni ölüme

Uzaklarda bir başka ülkede şimdi sevdalım
Madem hiçbir şeyde gözüm yok ko öleyim

Öyle bitkinim ki beni ölüm paklar ancak
Anladım boşuna iflâh olmam ne yapsam artık

Hep kan ağlıyor yüreğim ah o gideli beri
Hiç sormayın o gün içim nasıl burkuluverdi

Üç atlı getirtti Piskopos üç mızraklı atlı
Manastıra götürün manastıra bu çılgın kadını

Haydi çılgın Loreley yürü bakalım şimdik
Aklar karalar giyeceksin rahibe olacaksın artık

Dördü birden yola düzüldüler dördü sonra da
Nasıl yalvarıyordu yanıyordu gözleri nasıl da

Bırakın beni şövalyeler çıkayım şu dik kayaya
Oradan güzelim şatoma bakajam son bir defa

Şöyle kendimi bir daha görmek için suda
Çeker giderim sonra kızlar dullar manastırına

Dağınık saçlarını yukarılarda uçuruyordu rüzgâr
Loreley Loreley diye bağırıyordu boyuna atlılar

Bir tekne göründü uzakta Rhin üstünde geliyor
îçinde belâlım bir tanem beni gördü çağırıyor

Nedir bu içimdeki sevinç belli o geliyor işte
Şöyle eğileyim derken yuvarlanıverdi nehire

Göreyim derken suda o canım güzelim Loreley’i
Güneşler rengi saçlarını Rhin rengi gözlerini

Çeviri: İlhan Berk