Lore Şiiri - İlhami Bulut

göz çukurlarıma böyle birikmemeliydin lore
kavuniçi ayrılmazdı teninden
ıslığımın altında biriken giysiler
birlikte söndürürdük şehrin lambalarını
şimdi delik deşik
gönül damına atılan papuçlar
inanır mısın
inanır mısın lore
hayatın da bir töresi varmış
sulusepken bir mevsim
o
mayhoş gülüşlerin yapıştığı
yağız gece
altını üstüne getirdiğimiz hayat
şimdi aslan kesildi başımıza
farkında mısın lore
mektup zarfı gibi yırttık hayatı
yakamızdan düştü sahipsiz utançlar
rüzgara bile itimat kalmadı artık
hatırlar mısın lore
ninemin masallarını anlatırdım
bir varmış bir yokmuş diye
nigaben nergizler ve kumrular kıskanırdı seni düşünürken aldığım tadı
yemeden içmeden muradına geçenler
adresi bizden sorarlardı lore
eşek yükü kitaplar okudum senin için
uykusuzluklarımın hesabını sormaya kalksam
neyse neyse
bağışladım lore
şairlerle aşık atardım
bilirsin
cevizler Nazım’dandı
çünkü çoğu zaman ağaç olurdu o
bilmemezlikten gelme lore
erik çiçeği takardı ya
atila ilhan yakamıza
neyse gıybet olmasın
söylemesi ayıp
ben de bir şiir yazmıştım güya senin endazelerin üstüne
yaşadık
ayıp mı ettik
lore
yüzüme vurma
henüz çıkmadı geriye gidişin icadı
niye ben öldüm mü
ağlama
ayıp ediyorsun lore....