Londra-2 Şiiri - Fahri Işık

Parke yolları ıslak ve kaygan
Aah aah ya birde benim yollarım
Yanakları kırmızı toprak üstünde
Dizi dizi palmiyeden kaktüse
Keçi boynuzun dan zakkum çiçeklerine
Berdan kıyısında turnalar
Fındık pınarın yaylasında
Üveyikler,kızlar çavuşu,
Bizde yoktur olamazda
Taymsin umutsuzluk kabusu
Bizimkisi torosların etegini sular
Digerinin kendine hayrı yok
Hayırsızca okyanusa dolar

Nicelerini gezdim gördüm
Yurdum anadolum bambaşka
Burda halay çekemezler, horon tepemezler,
Zeybek dönüp diz vuramazlar
Kaşık sallamaz, tarlada göz göze gelemezler
ANAdolunun büyülü dansını bilemezler
Yarıdan fazlası karmalarda yitik
Dünyada Sevgiden izole edilmiş
Kibirlik lağımında boğulmuşlar
Her gün küçülen dünyada
Hoş görüden yoksun
Kendi kuralından başka tanımıyan birisi
Yalnızlıklarda kalmış zavallının kibirlisi
Adı büyükçe ama, küçükmüş aslı
Sisli gök tavanı, Sokakları kara paslı
Suları kahve renkli taymsın göksü,
Okşanmamış öpülmemış yakamozlarca
Okyanusun kara sabahlarında
Mavilere hasret kalmış dalgalar
Ne eyfelin milen ruja bakışı,
Ne madrit ten arenada oleyi
Nede venedik'in aşıklarına,
Gondollardan sevdalı seranadları
Güneş in, küstügü bu ülkeye
Mum ışığı gibi sızması var

Avazımı duyuramam bağırsam
Bürüc köprüsünden rumeli hisarına
El sallasam görülmez,boğazın mavilerine,
Yelkenlerine, martılar konmuş gemilerine.
Selâm olsun bodrum kalesinde oruç reise
Antalya dan laraya, karpuz kaldıranda,
Sabahın kutsal, üç beş nöbetçsine
Sideye,manavgattan akan berrak suya.