Lolipop Şiiri - Abdulkadir Karaman

Görmüştü de başka bir
çocukta, imrenmişti…
Lolipop şekeriydi,
çocuğun, tek isteği…
Almayınca annesi,
azıcık direnmişti
Acı ki, o gün yedi
unutulmaz köteği…

Acıyordu her yeri,
hıçkırdı gün boyunca
Yatamadı acıdan,
döndü durdu yatakta
Annesine babası
çok kızmıştı duyunca
Düşündü, bulamadı,
nerde yapmıştı, hatâ?

Tek suçu
bir lolipop şekeri istemekti
Bin pişman oldu ama,
istemişti bir kere
Alıp diğer çocuklar gibi
iştahla yemekti
Bir daha kavuşamadı,
perde inen gözlere…

Tüm hayatını zehir etti,
bir mâsum istek
Hatırladıkça döker
kirli küskün yaşları
Bir daha gözükmedi
kayıp ettiği destek
Tökezleyerek aştı
düzlüklerden taşları…

Lolipop…ömrü boyu
kapanmayan yaraydı
Çıkmadı hiç aklından,
o gün yediği dayak
Umudu acısının
renginden de karaydı
Her şey acıydı, daha
Çok acıydı yaşamak!

Hatırladıkça hâlâ,
lolipop çeker canı.
Alır ama nedense
bir tek bile yiyemez.
Kocaman adam oldu,
unutmadı o ânı.
Burulur kalbi,
canı yanar,
saklar, diyemez…

09.10.03