Loli pop Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Şimdi sizinle bir, dizi film çevireceğiz
Alinin hakkını aliye, velinin hakkını veliye vereceğiz;
Senaryosu her hafta yeniden yazılacak...

İlk sahne,küçücük bir kız, ayaklarında,
Babasının çamurlu botları..
Baba yorgun gelmiş eve ama küçücük kızının,
Unutmamış siparişini,anne yok ortalarda.

Küçük kız eline yüzüne bulaştırmış mutluluğunu
Bulanmış şekerlemesine
Baba boylu boyunca uzanıp kanepesine,
Mutluluğun resmini seyrediyor.

Kendiyle barışık,sakin ama yorgun;
Pencerden solgun bir ışık sızıyor içeriye...

Üst katta anlaşılmaz sesler homurdanmalar,
Yere gürültüyle düşen eşyalar
Kızın umurunda değil; derken, anne giriyor içeriye
Bir feryat koparıyor...

Baba, bırak diyor çocuğu şimdi o trans halinde
Bırak ki tadına varsın eyleminin.
Hepsi, hepsi bir loli pop zamanı kadar mutluluğu,
Bırak çocuğu...

Anne güzel, marifetli baba cesur yürekli, iyi niyetli
Çalışkan bir adam...

Birkaç yıl geçer üzerinden kız büyümüş;
Okula gidiyor annenin lüks arabasıyla,
Baba yok ortalarda.

Anlaşmışlar aralarında, hafta sonları,
Sabah dokuz suları, akşam beş babada çocuk
Velayet annede anne çalışıp, arta kalan zamanlarda
Kızıyla hem dert, kız konuşuyor..
-Anne
-Ne var kızım?
-Anne ben evlenmeyeceğim
Ses yok, dizi film tutmamış kaldırıyorlar yayından...

Bu kez babanın elinde bir oyuncak ayı
Ve her renkten şekerlemeler
Ye çocuğum ye diyecek sana verdiğimiz mutluluk,
Bu kadar ne yazık ki...

Söyleme babası o aptal mı o, da biliyor olanları,
Çünkü sayenizde onunda yıkıldı dünyası
Nasıl bir kısır döngü kü bu kahrolası?

8-Ocak -2009-Ankara