Köşe bucak kahvelerde yuttun sokumu,
Ağzın yetmedi beynine soktun lokumu
Adamlık zor geldi, sözün etek giydi meydanda,
Bu da sana ar olsun, şimdi ye doya doya lokumu…
Sana kıymet verdim, meyil eyledim,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta