Lokumnâme Şiiri - Zafer Arslan

Köşe bucak kahvelerde yuttun sokumu,
Ağzın yetmedi beynine soktun lokumu
Adamlık zor geldi, sözün etek giydi meydanda,
Bu da sana ar olsun, şimdi ye doya doya lokumu…

Sana kıymet verdim, meyil eyledim,
Eşşeğini sırma tahtta adam eyeldim
Zaman geldi bir kıymetim bilmedin
Gene aynısın, şimdi ye doya doya lokumu…

Üç kuruşluk adamlar verir oldu fermanı,
Arslan olmak başka, köpeklikte bul dermanı,
Böyle kalır sanma başın düşer, gelir zamanı,
Sen bilirsin, alışıksın, şimdi ye doya doya lokumu…

Bilene manidardır sözlerin en ağırı,
Nerden bilsin sözdeki hikmeti elin sığırı,
Gün gelecek eşiğimde duracaksın bağırı bağırı,
Sindirirsen helal sana, şimdi ye doya doya lokumu…

Dünya şaha kalkar, bir oyuna fors atar
Seni bırak, menfaate ecdadın bile satar,
Mart gecesi aşağıdan yukarı sessizlik katar katar,
Daha da utanmazsan, şimdi ye doya doya lokumu…