Yüce dağlar gibi yığıldı dertler,
Yetiş ey lokman, medet nerdesin?
Dert üstüne dert üretir namertler!
Çıkmazsın ortaya söyle nerdesin!
Gam ile kasvetle bulandı hava,
Beladır başlara nefis le heva!
Sendeymiş diyorlar her derde deva!
Ölmeden çok kalpler yetiş nerdesin?
Ar oldu Hak dini yaşamak gayri,
Koyarlar mümini kitaptan ayrı,
Dalal’e gidiyor işlerin seyri,
Helakler inmeden yetiş nerdesin?
Nezihler, kerihler girdi iç içe,
Müslim’ce yaşamak dönüştü suça,
Hakiki müminlere nereye kaça?
Hulkta dır şu canlar medet nerdesin?
Kavgada evlatla, ana, babalar,
Çocuklar büyüğe fazla kabalar,
Tedbirler kar etmez, boşa çabalar,
Kopmadan kıyamet çık gel nerdesin?
Başlara başların, başında gaflar,
İnanır ne yazık, gafile saflar,
Akile galiba son mekân Kaflar,
Anladın durumu, medet nerdesin?
Biter mi sanırsın saymakla gamlar?
En mühim makama kurulmuş hamlar,
Kem huya dönüşmüş şimdide samlar,
Zehirler bizleri, yetiş nerdesin?
Ölümden betermiş böyle yaşamak,
Ne mümkün def etmek, atıp boşamak!
Kıyamet kopmaya kalsa da ramak,
Duyalım sesini,”Yetiş tim”desin!
Cihat ŞAHİN
30.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 30.8.2009 12:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)