Lokman Hekim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Güvenmem Lokman Hekim ‘e,
Yaralı yüreğimi eline veremem.
Lokman Hekim kimin derdine derman olabilmiş ki;
Olsun benim de derdime derman,
Çektiğim derdi bilseydi;
Dertli olurdu
Lokman.

Paylaşmışlar hekimler dertleri bölük bölük,
Sevdayı dert saymamışlar,
Kaldırıp atmışlar bir yana.
Dişin hekimi var, kuşun hekimi var,
Zavallı sevdanın hekimi yok,
Allah ‘tan reva mıdır?
Bir sevdaya tutulmuşum,
Koyun çarenizi önüme, göreyim,
Ak mıdır,
Kara mıdır?

Sevdanın karası olur da, olmaz mı çilenin karası,
Kederin, hüznün, ayrılığın karası?
Karakader, karaayrılık, karahüzün,
Akşam nasıl karası ise
Gündüzün.

Lokman da merhem olamaz umutsuz aşkıma,
Zira; her gün içimde bir tayfun,
Her gün içimde bir fırtına,
Her geçen günüm işaret bir kıyamete,
Sanki Levhi Ezel ‘de uğramışım lanete,
Ne umdurur bu karasevda beni, ne umdurur,
Yar edinmişim bir kara zalimi
Vurur ha vurur.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 25-26/100)