Lokman Bal’ım Şiiri - Lokman Bal

Kültür, ülkelerin temel taşıdır.
Şair bu mevkide satır başıdır.
Şiir, şairlerin gözün yaşıdır;
Yaşar iken; fark edilmez göz ile…

Durmaz seslenirim, yoktur duyanım…
İki satır, bir cümledir beyanım.
Pir Sultan Abdal kadar ayanım:
Bir anlatsam; kelam ile saz ile…

Ankara ilimdir, Kalecik yurdum.
Mirati hemşehrim, hakikat gördüm.
Okudum Yunus’u, gönlüme sürdüm.
Yad eyledim name ile naz ile…

Gönlüm enginlerde, tevazu yerim.
Gönül dostlarından; bir fert, bir erim.
Mevlana üstadım, Bektaşi pirim:
Okurum, yüreğim titrer haz ile…

Aslı Kerem yandı, ibrettir cana…
Gönüller fetheden Veysel bir yana,
Nameler yazmakla Karacoğlan’a,
Asırlar geçse de; sundum tez ile…

İstiklal marşını Akif’den aldım,
Necip Fazıl gibi deryaya daldım.
Nazım okumaya bir karar aldım;
Gideceğim üç beş arşın bez ile…

Lokman Bal’ım, haram lokma yiyemem…
İmkân bulsam; ipek şalı giyemem…
Ben kendime hak aşığı diyemem…
Yaşıyorum bahar ile güz ile…

17.01.2009-Cumartesi