Lokman Abi Şiiri - Hidayet Gedik

Lokman abi denince;
Yayla gelir aklıma,
yüksek rakımlı bir medeniyetin
yağmurda ıslanan meddahı...

Koyun gütmek gelir,
asırlık çam ağacına yaslanıp
kaval çalmak.

Mantar toplamak gelir,
bahça yolmak,
türlü haytalık.

Gurbete gitmek gelir,
sılaya duyulan özlem,
hayatı ıskalayış,
ve de platonik yıkılış.

Yüzyıllardır rüzgarla olan savaşında
dimdik ayakta kalan ardıç,
ve onun ormandaki yalnızlığı gelir aklıma.

Abi olmanın şanssızlığı,
okşanmayı bekleyen bir saç,
tutulmayı bekleyen bir el gelir.

Aşık olmak gelir,
hayal kurmak,
mutluluğu aramak.

Köyde bırakılan çocukluk,
şehirde yitirilen gençlik,
erken büyümenin mecburiyeti,
geç kalmışlığın mahcubiyeti gelir.

Ben gelirim aklıma,
Bir de sığındığım yalnızlık.