Lokmalar Boğazımda Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Tıkandı yine lokmalar boğazıma,
Boğazıma tıkandı yine bir yudum suyum;
O yine gelip oturduğu için yanıma,
Bakmaya başladığı için o güzel gözleriyle yüzüme,
Hasretiyle gözlerimi yaşartarak,
Acısıyla burnumu sızlatarak.
Bilmem ki, neyin öcünü alıp durur benden,
Ağlatarak.

Gerçekte yalnızım,
Hem de çok yalnızım, biliyorum
Ama gel de anlat bu akılsız gönlüme,
İki eli kandaymış gibi,
Alabildiğine dardaymış gibi
Durup durup onu ister,
Bilmez ki; o dumanlı dağların ötelerinde kalmış,
Önünde sisler.

Dumandan medet beklenir mi,
Dağdan-tepeden medet beklenir mi?
Bilcümle engeller kalkıp da imdat eylese;
Gelir mi?

Ayrılığım öylesine bir yaman ayrılık ki;
Yalnızlığım öylesine yaman bir yalnızlık ki;
Elim varmaz, sis gibi dağıtayım,
Gücüm yetmez, rüzgar olup savurayım,
Reva mıdır bir geçici dünyada
Yalanla avunayım?

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 33-34/100)