Lokma Tatlısı Şiiri - İbrahim Başar

Lokma Tatlısı

'hayatın bir tarafına tutunmak gerekiyordu
bir ağacın köklerine tutunduğu gibi'
ne yani, anlamama imkan yoktu ki
sahipsizliği ve dünyaya atılmışlığı
polis karakoluna terk edilişi

henüz beş yaşındayken küçük yüreğim
dört gözle beklerdi güzel insanları
poşetlerle lokma tatlısı getiren talebeleri
tarif edilemez bir duygu, bir özlem
şöyle bir düşündüm de
ben en çok o lokma tatlısını sevdim
saçımın okşanmasını, o gülücükleri
içten ve karşılıksız

ve geçti, ama henüz bitmedi
kaç yıl geçti hatırlamıyorum bile
hayat denizinde büyümeden, yaşlanmadan
yarım asır da ne demek, çok daha ötesi
ha, kırıldım mı? hayır
sadece biraz hüzünlüyüm, hepsi bu
kırılası özlemin acımasız elleri
içi dolu bir küfe ile
yaşamın ağırlığını pazara çıkarmışken
içimdekiler zaten çoktan ölmüştü
diriltmeye de gücüm kalmadı

ve hala oradayım, sanırım hep orada kalacağım
kimi veya neyi beklediklerini bilmeyen gözlerle
elimde bir poşet lokma tatlısı
çünkü ben hala bir çocuğum
çocuk esirgeme yurdunda