Lojman şarkıları Şiiri - Enes Ateş

Çocuktuk,
haki yeşili düşler saklardık
hurçlardan çıkarınlan
tsk malı nevresimlerde

gri enkli binalara
kazmıştık geleceğimizi
iki insan boyu uzardı duvarlar,
kaçamazdık
tek yaptığımız
ağaçlarına dadanmaktı
viski kokulu generallerin

çocuktuk
henüz sadece pedal
çeviriyorduk o zamanlar
zillerin hepsi aynı çalıyordu

tüm kadınlar,
yani herkesin kadınları
başları açık ve dik yürürlerdi
akşam dedikodularında
annem bir gül gibi
dururdu aralarında
hep, hep bir mertlik
görmüşümdür bu yüzden,
arkasından süzerken

çocuk olmaya çalışıyorduk
aslında hepimiz,
kaçıcna asker abilere
topumuz
korunuyorduk uzun namlulu
tüfeklerle
ama anlamıyorduk

dedim ya,
o zamanlar çocuktuk hepimiz
kazan dairelerinin kapısında
yakaladığımız abiler
ve utangaç ablalardı
kaçan sadece bizden

kurtarılmış bir alanda
kotaılmış düşler görüyorduk
her gece
askeri kantinlerden çaldığımız
bir iki kinder yumurta dışında
(o zaman en pahalısı oydu)
günahımız sadece
orduya sövmekti bazen
nöbet yazıyor diye babamıza
kafamız basmıyordu darbeye
filan ama, biz darbe içre
geceler yaşamız meğer,
irtica gölgesinde

ama yine de
akşam oldu mu
hepimizin gözü,(generalin de
kazan dairesine sıkıştırılan
o ablanın da,başı açık kapalı tüm
kutsal kadınların da)
an kurumuş gibi,
zaman durdurmuş gibi kendini
tüm saatler y a v a ş
yyy aa vv aa şşş geçmeye
hazırlanıyor gibi
nizamiyeye dönerdi

bir bekleneni vardı herkesin
bizimki daha bir belirgindi!