Lodos Şiiri - Hatice Atak

Rahmet yağıyor yüzüme,
Birde nasiplenebilse.
Mevsimlerden sonbahar,
Aylardan Ekim…
Yağmur yağıyor
Virane evlerin çatısı akıyor.
Çileyen duvarlar
Şu âcize zindan oluyor.
Lodos esiyor işte şuradan
Yüzüme vuruyor ağırdan.
Ak saçlı babaların saçlarını kaldırıyor,
Genç bir kızın allı yanaklarını okşuyor.
Ve küçük bir çocuğun balonunu kaçırıyor.
Esiyor, esiyor…
Gecekonduların çatılarını uçuruyor.
Belki de çiçeği burnunda bir delikanlının
Yelkenlisini batırıyor.
İşte şu mavi canavar,
Ne canlar yutuyor.
Suyu çekilse de,
Çıksa ortaya beyaz tahtalar.
Biraz olsa da durulsa,
Şahlanan atlar…