Nedense her lodos estiğinde savrulur dururum, öncesi ve sonrasında da öyle.. Başım ve gözüm, kararır içim, ağlamaktan beter, tonlarca ağırlık vurulur sırtıma.. Binlerce martı uçuşur beynimde. İsyanım, itirazım var sanki.. Döner vurur, iner vurur, durur vurur...
Dünde öyleydi; bu günde, belki yarında...
Rüzgara salar, sanki bekliyormuşum.. Sanki acı çekmek ruhumu besleyecek gibi; bile bile atarım kendimi lodosa. Sertliği midir yoksa manyetik bir çekim gücü mü vardır? ..
Yan/a yatar,
Sol/a batar..
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta