Nedense her lodos estiğinde savrulur dururum, öncesi ve sonrasında da öyle.. Başım ve gözüm, kararır içim, ağlamaktan beter, tonlarca ağırlık vurulur sırtıma.. Binlerce martı uçuşur beynimde. İsyanım, itirazım var sanki.. Döner vurur, iner vurur, durur vurur...
Dünde öyleydi; bu günde, belki yarında...
Rüzgara salar, sanki bekliyormuşum.. Sanki acı çekmek ruhumu besleyecek gibi; bile bile atarım kendimi lodosa. Sertliği midir yoksa manyetik bir çekim gücü mü vardır? ..
Yan/a yatar,
Sol/a batar..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla