Lodos Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Siler süpürür tozlarını ömrünün
Sağanakları hayat verir
Ne sisten eser kalır
Ne tereddütlü kış güneşinden

Her fırtına allak bullak eder dünyayı
Mevsimler doğar alaboralarda
Ha ilk baharıdır tabiatananın
Ha son baharı
Fırtınadır dört mevsim birbirine benzer
Sancılı bir doğum gibi
Tosunların yorucudur doğumu

Bulutların ordusu çiğnerken tepeleri
Nal seslerinden ürker fidanlar
Korkudan kaçacak olur kaçamaz
Titrer direnen kahraman yapraklar
Çırpınır durur otlar kırlarda

Kaldırımlarda savrulur durur
Dilenci çocuklar eşliğinde boş poşetler
Oflayıp puflar bozuk çalan telgraf telleri

Kükreyip çıldırır rüzgarla bulut
Ne denizin ne de göğün maviliğine yaraşabilir
Tombul esmer ve çirkin buhar yığını
Dağların omuzlarında bulur teselliyi
Ağlar hıçkıra hıçkıra omzunda dağların
Bahtı kendinden kara bulut

Her bitiş bir başlangıç işte
Savurur omuzdaki saçlarını hırçın lodos
Bahar yüzlü umursamaz sevgililerin
Nasıl bulutlanmasın gözleri aşıkların