Lo Avrat Şiiri - Osman Yüksel

Sabah erken çıkar idin balkona
Sana gözüm düşerdi lo avrat
Namını yaymıştım senin cihana
Sensiz canım çıkar idi lo avrat

Vuruldum geriden görüp boyunu
Ne bilirdim senin türlü huyunu
Bende dedim mevla verdi payımı
Onun için name saldım lo avrat

O zaman huriydin benim gözümde
Görmek için hep gezerdim izinde
Hiç yakışık yoktur şu son sözünde
Sırlarımı rüsvay ettin lo avrat

Taktırdım başına telli duvağı
Hizmetsizsin kesmek istedim bağı
Susünen kandırdım sandın savağı
İşte budur suçun dinle lo avrat

Çocuk olmaz diye beni kandırdın
Pasaktan pislikten içim yandırdın
Aşkım diye kartal gibi saldırdın
Gayri sevmiyorum seni lo avrat

Böyleymiş tecellim buymuş kaderim
Dokuz çocuk ile ben ne ederim
Anansa anamdır baban pederim
Gel barış benimle ne olur lo avrat

Daha düşmem garıların izine
Tövbe tutmaz isem tükür yüzüme
Artık güven herifiyin sözüne
Gel barış benimle ne olur lo avrat

Bütün kusur bende yok senin suçun
Sar artık sinene dinsin şu acım
Dokuz çocuk olurudu davacım
Gel onlar duymadan barış lo avrat