Liyâkat Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Taş yerinde ağırdır derlerdi,
Ben de gülerdim.
Taş her yerde aynı ağırlıktadır diye,
Kütlesi değişmedikten sonra.
Ama, gerçekten taş yerinde ağırmış.
Çünkü, onu yerinden ilk oynatmak zormuş.
Sonrası kolay, yuvarla gitsin.
Söz de yerinde ağırdır, anlamlıdır.
En güzel sözü bile, yerinde kullanmazsan eğer,
Yazık olur o söze, hafifleyiverir.
İçki sofrasında Allah diye bağırmakla,
Aşkından yanarak Allah diye bağırmak bir mi?
İş ehli de mesleğinde ağırdır.
İşi, ehil olmayana vermeyegör.
O iş de, hafif olur gider.
Fırıncının yaptığı ekmekle, marangozun yaptığı bir mi?
İyisimi, hamura da yazık etme, marangoza da.
Yerinden oynatılan taş misali,
Her dilde, anlamı bozulan iki sözcük.
Tanrı ve Sevgi.
Yerine koy bu taşları, ama tam yerine,
Kâinatlar yaratsın sana.....

1997