Bir dağ şantiyesinde iki kişiyiz
Tüm işçiler bayram tatiline gittiler
Babam ve ben kaldık, bekçiyiz..
Yemekhanede bir teyp var
İçinde bir kasetçalar..
Ses çarpıyor yüreğimin sızlayan duvarına
Oradan gözlerimden yaş olup akıyor
“Akdeniz yakası, aydın elleri
Kuşlar gider bizim dede sultan’a
Cemalin görünce yürüdü dağlar
Taşlar gider bizim dede sultana”
Ses öyle yalın ve dokunaklı..
Etrafta sessizlik, üzerimizde gurbetin
Sevdiklerimizden ayrı, hasretin
Çaresizlik ve yalnızlığın ağır nöbeti
Yanımda canımdan çok sevdiğim
Kokusunda güven ve huzur bulduğum
Kasketini gözlerinin üzerine eğmiş
Mavi gözlerinde bulutlar çökmüş
Sevgi ile yorgun bakan nemli gözleri
Buruk sevincimin adı canım BABAM.
Çalan türkü boğazımızda düğüm düğüm
Yaşam ne kadar güzel ve ne kadar zor..
Yirmi yıl olmuş, babam benden gideli
Ne zaman Livaneli’yi dinlesem
Canım babamı hatırlarım
Bir de o tarifi olmayan kederli duygu..
İçimden hep ağlamak gelir durmaksızın
Gözlerimi kapattığım zaman..
O dağ şantiyesinde bulurum kendimi
Bağlamanın tınılarında,
O berrak ses çınlar kulağımda
“hep bir ağızdan türkü türküleri söyleyip…”
Baba sevgisi ve özlemi kadar
Tertemiz, içten ve samimi
Sizi seviyorum, LİVANELİ.
Kocaeli 01/03/2012 Saat: 10:03
Cafer TaşkınKayıt Tarihi : 1.3.2012 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zülfü LİVANELİ benim için her yönüyle çok değerli bir şahsiyettir. Özellikle babamı hatırlattığı için çok seviyorum.
TÜM YORUMLAR (1)