Liseli İşçinin Dalgınlığı

Meydandayım
etraf toz toprak
inceden bir yel esiyor
hüznümü kurutmaya yetmiyor
sadece sigaramın dumanını dağıtıyor...

Bu şehir dolu dolu
bu şehir kalabalık,
kalabalıklar içinde ben yalnızım...
yine de bu şehri
insanları güzel gösteriyor,
insanlar;
çeşit çeşit, renk renk
oğlanlısı kızlısı
el ele can cana
boyun büküp izlemek kalıyor bana...

İşte, yine o
dünde görmüştüm
önümden geçerken kafasını bile kaldırmamıştı,
bak şu sarı giyili
ne kadar da güzel,
teni bulut beyazı
boyu selvi mi selvi
gözleri çakır mavisi...

Ne enteresan hayal
olacak şey mi?
ben ve o.
O, kırmızı tuğlalı apartmanlar prensesi
ben ise
on bir yıl okul sıralarında dirsek çürütmüş
fabrika işçisi
hah işte geldi
on dört sıfır iki servisi...