Lise Yıllarım Şiiri - Niğmetullah Uçar

LİSE YILLARIM

Baktım sitedeki tüm resimlere
Bir kareye bile girememişim
Hafızamı yordum tüm isimlere
Çoğunu tanıyıp bilememişim

Bin dokuz yüz yetmiş beş senesinde
Altı edebiyat A şubesinde
Liseyi bitirdim güz mevsiminde
Dünleri kafamdan silememişim

O günlerden kalma resmim yok zaten
Zor şartlar altında okuyordum ben
Kimse ilgilenmez kenarda isen
Demek ki güzel gün görememişim

Otuz beş yıl geçti o günden beri
Hasretle yad ettim eski günleri
Dünyaya dalarak baktık ileri
Dünün kıymetini bilememişim

O günleri bugün yine yaşadım
Eski tanıdığım yüzler aradım
Çoğunu tam bilip çıkaramadım
Demek ki topluma girememişim

Altı senem geçti il karamanda
Konyamıza bağlı ilçe o anda
Yüz seksen kişiydik biz pansiyonda
Gönlümü oradan bezdirmemişim

Atmış sekiz yılı eylül ayında
Karaman lisesi orta kısımında
Öğrenim başladı zor şart altında
Kendimi derslere verememişim

Köyden gelen çocuk, bocalamayı
Sürdürmüştür garip, şaşkın olmayı
Kurada dil seçti Fransızcayı
Gönüllü olarak istememişim

Pansiyorda ilk yıl çok garip kaldım
Topluma girmeden kenarda daldım
Bazen hüzünlendim gözyaşı saldım
Bu benim kaderim diyememişim

Lise birde iken gözlük takardım
Topluma karışmaz elden kaçardım
Bağlama çalardım şiir yazardım
Derdimi kimseye diyememişim

Lise son sınıfta geldim kendime
Gem vuramıyordum hayallerime
Karşılık almadım gönül sevgime
Çekingenliğimi yenememişim

Yetmiş beş mayısta veda yapıldı
Lise bitirenler ordan ayrıldı
Hayallerde kaldı mazi anıldı
Geçmişi kafamdan silememişim

Otuz bei yıl geçti görüşemedik
Biribirimizi fazla özledik
Hepimiz bu özlem bitmeli dedik
fecebookta olurmuş bişlememişim

Sitede görünce arkadaşları
Beynimde canlandı hatıraları
Beş haziran günü olacakları
Düşünerek tahmin edememişim

Niğmetullah Uçar
Antalya
30.04.2010