Lise Caddesi Şiiri - İbrahim Doğan

Caddesinde birakip gittim gençligimin deli yillarini,
Son bir cuma namaziydi sokaginda kildigim.
Hani kaldirimda yürürken okul çikisinin mahser kalabaliginda bulurdum:
Gözlerimin gönlime israrla arattigini...
Bir de en iddiali yürüyüsümle çisilerdi yagmur
Kahverengi ceketimin omuzlarina.
Cebime tasimi aldigimdan beri tehlikeli siir okuyup,
Tehlikeli sarki söyler oldum.
Simdi kaybolup gidiyorum bu sehrin en kalabalik yerinde,
Uyaniyorum birden bire bindigim belediye otobüsünün fren sesinde.
Artik gözümü almiyor sabah günesi
Çünkü yoluna gittigim yerde gnes dogmuyor yüzüme,
Uyandirmiyor artik dedemin dinledigi sabah haberlerinin sesi
Ve eskisi kadar heyecanlandirmiyor telefonumun mesaj geldi sesi
Ve artik hatirlatmiyor eskiyi gülüsüne bir ömür verdigim sevgili.
Uyaniyorum bir magbedin kalabalik ve karanlik odasinda,
Korkuyorum artik Ankara'nin üstüme yipdigi bu yalnizlikta,
Alipta basimi gidemiyorum çagla kokan dogdugum topraklara,
Gönül gözüm kapandi kanamiyor artik içindeki yara,
Bir daha geri dönmem beni tek aglatan o zalim yara.
Kalsin caddesinde bastonumu sallarken inleten bandonun sesi,
Nezihin trampeti baslatsin aklimda kalan 4, melodiyi.
Bir daha yasayamasamda aci tatli o güzel günleri,
Aklimda hep ayni kalir siyah asvaltli Lise Caddesi