Lise Aşkım Şiiri - Süleyman Bektaş

LİSE AŞKIM
Âşık oldum Kozan lisesinde,
Bir kız gördüm beden dersinde.
Her bakışı derin manalı.
Aşkı okudum, gizemli gözlerinde
Saçları dalgalı, hafif yana taralı.
Güzelliği benzer, bahçedeki nergise.
Biz futbol oynuyorduk sınıfça,
Kızlar oynuyordu, yakar top,
Bir şut çektim kaleye,
Top düştü karşı alana.
Gidip çarptı Aslıhan’a
Önce kızdı, niçin attın diye bana,
Özür dilemeye kalmadan,
Olacakya bu aşkın başlangıcı,
Bir şutta kendi çekti,
Top geri düştü, aynı sahaya.
Ben ona baktım, o bana takılı kaldı.
Bakıştık bir zaman, donup kaldık öylece.
Topu almaya geldim yanına.
Gülümsedi o da bana.
İşte o an âşık oldum ben ona.
Bakışları sımsıcak ve samimi,
Topu alırken tuttum elini.
O da benden ayıramadı gözlerini.
Sınıfını sordum usulce,
Dedi ki üç A, ya seninki?
Dedim ki üç C, benimki.
İsmini sordum dedi Aslıhan.
Dedim benimki de Süleyman.
Dedi ki görüşürüz o zaman.
Dedim ben sana aşığım,
Yüreğime girdin damardan.
Dedi ki, okul çıkışım arka kapıdan.
Son ders zilini sabırsızlıkla bekledim.
Kaldırım da ağaç olup dikildim.
Dakikaları dakikalara ekledim.
Heyecandan boydan boya titredim.
Ürkek adımlarla, kalabalık arasından,
Benim kadar heyecanlı idi Aslıhan,
Yan yana yürüdük biraz, konuşmadan.
Ama konuşmalıydık, bari havadan sudan.
Dedim ki sümbül toplayalım mı? Manastırdan.
Dedi ki olur ama annem merak eder,
İzin alırım, kaleye çıkarız bir başka zaman.
Konuştuk yol boyu havadan, sudan.
İlan-ı aşk etmek ne zormuş gerçekten.
Bilmez idim başıma gelmeden.
Sonra ayrıldık, ırmak caddesinden.
Ne olur, ne olmaz, mahalleye gelmeden.
O önden yürüdü, bakıp kaldım arkasından.
Aşkı yaşadım yüreğimde, yıllarca taşıdım.
Neyleyim vuslata izin vermedi yaradan.
Yüreğimde bir uhde kaldın Aslıhan.

Süleyman Bektaş
(Çağdaş-i)