Lisanımda Adın Kalbimde Sen

Lisanım da adın kalbimde sen,
Meşru bir saltanata mahsus saray mekanın,
Ve hiç pişman olmamışken ,azaplardan,
Bu gün birden coştu vefasızlığın,
Derin bir çağlayandı damlalar,
Sırılsıklam, düşerken ansızın adı konmamış,
Siyah zümrütlerde uzaklar göründü,
Kara bağlamış sanki kara zülüfler, .
Ağlamayın turnalar,ağlamayın bu hazan geçer,
Bayram eder, kol kola düzülürken çiçekler,
Ekinlerde gezinmeye yine gelirsiniz,
Anladığım sevdanın bir kuyusu vardı,
Herkes oraya düşüyormuş diyorlardı meğer,
Birini gösterdiler kara bağlamış ,
Dili lal olmuş, sara bağlamış
Onun katarlarla taşındığı yerde
gözyaşları dökülürken,
Kimbilir ne zaman bir kozalak çimlenir,
Bilemiyorum, belki o vakit ormanlar gür olur ,
Anılar yalınız, ufkun ötesinde kalıyor,
Sen her an yanımda, hayalimde
Ufuklardan beride seni taşıyacak
Bu sevda treni elbette bir gün gelecek
İstasyonda seni bekliyeceğim,
O kompartıman dan ineceksin,
Bu yüzden ,sevinçten mest olmuşcasına,
O çiçekli diyarlarda yürümek istiyorum,
ENVER ÜNVER