Lisanım Yetmez Şiiri - Sadık Kocabaş

Seherin vaktinde düştüm yollara,
Giderim giderim, menzilim bitmez.
Yârim ısmarlamış allı bir fistan,
Pazara ermeye takatim yetmez.
Gönül feryat eder, duyulmaz sesi,
Bitmiyor ömrümün kederi, yası.
Hasretle örülmüş her bir sayfası,
Dostun cemaline hayalim yetmez.

Yükledim sırtıma dünya yükünü,
Kökünden ayırdım gönül ekini.
Gezdim bu âlemin altını üstünü,
Vuslat eşiğine saatim yetmez.

Aşkın ateşine düştüm yanarım,
Her nefes alışta adın anarım.
Kırık kanadımla göğe bakarım,
Mecnun’un çölüne adımım yetmez.

Gurbet eli bana oldu bir zindan,
Vazgeçtim bugünden, oldum yarından.
Ayrılık şerbeti içtim bu candan,
Tabibin ilacı yarama yetmez.

Sadık bir kul olup vurdum özüme,
Hakikat perdesi indi gözüme.
Kalemsiz Şair’im, bak şu sözüme,
Aşkı anlatmaya lisanım yetmez.