Lisanı hal Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

İnsan hayata mahkûm, çevrili dört bir yanı;
Yer bizi çekiyorken, iten kim bu zamanı?
Gez, dolaş, çalış, didin ve gel aynı noktaya;
Gençlik tufanı dindi, gemi vurdu karaya!
Dün, bugün, yarın olur; hepsini gün bilirdik,
Zaman bizi uyutmuş, yelesiz ata bindik.
Nasıl aldıysa emri ilerliyor usulca,
Zamana da bir son var, erişince en uca!
Ben aynada aksimi genç diye tavlamışım;
Çocukken ağlayan ben, büyüyüp havlamışım..
Nefsim bir şişme teker heveslerin elinde,
Yuvarlanıp durmuşum senelerce peşinde.
Aldırmaz batanlara, ruhuma geçti diken!
Taş ve kum bulandığım, yoktur başka biriken.
Ancak dert, keder, belâ üstünde yolculuğum;
Sürüp gitti velhasıl, hep inkisar bulduğum..
Ana derman, baba şifa, kardeş yar, dost yaran;
Belki kucak bulursun, aran beyhude aran!
.
Başımdaki ateşe her hasret bir kıvılcım,
Çokluğu yendi yokluk, yine kendime hıncım.
İnsanın mayasında sır ve zor kabarıyor;
Ve karanlık her gece mutlaka ağarıyor.
Aydınlık bu sabahta rüzgâr bir başka esti;
Bir acı getirdi ki, bütün sancımı kesti!
.
Derdi ulvî olana başka dert bel bağlamaz!
İçini dökmen için beş vakte kondu namaz…
.
Ey hayat, hiç acıma, gülmek varsa sonunda;
Acı, ne acı, ne kadar acı varsa onda…
Asla iltimas geçme inlememe aldırıp,
Bir fikir tüccarına yetişir bunca ayıp!
Işığını önüne tutamamış sefilim!
Ancak kibre yaradı emdiğim bütün ilim!..
Oysa mücerret fikir ilm-i hâl olacaktı..
Demli çaylar misali zihnime dolaktı.
Murdarlaştı keyfiyet, tutarsız samimiyet;
Sen derdine ağla da bırak beni cemiyet!
Gözü kara bir civan değilim belki lâkin;
Bir sevdaya tutuldum, delirtir sakin sakin.
İnsan olma sevdası bu davanın başıdır;
Dava, sırlar yurdunun toprağıdır, taşıdır..
Taşı ölene kadar, gel nefsim, sır vereyim:
Sen beni süründürdün, ben seni güldüreyim.
Gerçi curcuna, cümbüş gözlerini bürümüş;
Fakat bir yol duydum ki hep iyiler yürümüş…
Her devir yürümeler, nur diyara yolculuk;
Ayaklarında gayret, omuzlarında kulluk;
Yük almışlar semadan, yere indirmek için,
Hikmete susayanı nurla emzirmek için,
En şerefli çileyi cana minnet bilerek,
Haykırmışlar âleme Allah birdir diyerek!
Rabbim kula acır da hep hidayet indirir;
İşte sırların sırrı: dilediğine verir!..