Kalp şiirin içinde kocaman bir kıtaydı; yüzlerce, binlerce hatta milyonlarca insanın içinde kendini kaybettiği muazzam bir kıta.O kıtanın içerisinde düşlerden büyüleyici ülkeler yaratılmıştı. O ülkelerin içerisinde sadece birbirlerini tanıyan, birbirlerinde kaybolan iki kişi vardı. Birbirini seven yada birbirinden nefret eden .
Ferhat’ın Şirininde, Mecnun’un Leylasında , Kerem’in Aslısında kaybolduğu….
Aşkın başkenti kalptir . Aşık olunan her insanın mutlaka burada olması gerekecektir. Lisanı sevgidir. Kimi zaman duyarak çoğu zaman da hissedeceğimiz bir lisan. Bazen bu lisanda güzel sözcükler aramaya kalkışırız. Zaten çoğu kez o güzel sözcükler birbirine söylenmiştir de haberimiz de olmamıştır. Bu güzel sözcükleri o kıtaların cumhurbaşkanlarına danışırız yani şairlere. Sürekli karıştırırız sağdan soldan , oradan buradan sevgiliye iki çift güzel laf sunabilmek için. Zaten cumhurbaşkanının da görevi kalbin asayişini pardon ülkenin huzurunu sağlamak değil mi?
Her kıtanın kendine özgü yönetim kuralları vardır. Kiminde yumuşak kiminde katı kiminde de kaskatı. Tıpkı anayasalar gibi.
‘’benimle olduğun sürece şu gözler başkasını görmezsin.’’
‘’senin için ölümü göze alıyorum ne pahasına olursa olsun.’’
‘’Hayatım!!! Sensiz nefes almak bana haram.’’ gibisinden bir takım kurallar katarlar kendi kendilerine.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta