Evvel yaz
Güneşin asaletinden kararınca karınca
solist olmuştu ağustos böceğine
Sövüp sövüp analarının doğasına
Saz çalıyorlardı
Yapraksız badem ağacımda
Doğa ana acıyıp ağlanası halime
Giydirdi bu bahar renk ahenk elbiselerini bedenime
Ve o kadar güldü ki yüzüme
Şimdi her geçen palyaço sanıp
Burnumu çekiyor
Kayıt Tarihi : 16.6.2009 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!