Lisan hazan mı oldu bu ne efkar!

Şayet

Söyleye bilseydim

Sana derdimi şiir yazmak niyeydi

Anlata

Bilseydim meramımı

Yazıların halden sudur eden rengiyle

Sitem

Kime, nedamet

Ki artık kimin derdinde

Sevdanın

Açılan sis perdelerinde

Tahayyülün muazzam enginliğinde

Sevsen de

Bizarım velev ki

Sen hiç sevmesen de

Hicranım,

Benim kendi kendimle

Sen bir zerre miskali üzülme

Merakın

Esrarında büzülme,

Kendi melalinde hiç kederlenme

Derdim

Sadece kendimle

Sevmiyorsun ki sen şimdi ne çare

Bırakmışım

Melalimi dalgaların

Kuşatan efkâr salan serinliğine

Sensizliğin

Derinliğinde hicranım

Sızının kadrinde yapayalnızım

Sen

Ne bileceksin derdi

Ve hatta gamı kederi kal kendinle

Sen

Hiç nazar etme,

Kelamını her vakit nazarımdan esirge

Biliyorum

Artık gül-i nisalar,

Hissiz rıhtımımda dalgalar misali

Gelen

Vursun giden vursun

Gönül zaten yaralı ne çıkar sanki

Şimdi

Öyle viraneyim ki,

Martılar uçarak kanat çırpsa bana ne ki

Kokmayan

Bir gül bahçesinde,

Sessiz dolaşan dili hazanın efkârı gibi