Lisa ve durak bekçisi Şiiri - Kaan Kapgan

Geceleri uykularımdan öper gibiydin
Gözlerimi açtığımda gider gibiydin
Geceleri de yokluğundu uykular
Sabahları zorla kaldırırlardı
Serzenişle kalkar ağzıma lokma koymazdım.
Annem azarlardı; çok uyuşukmuşum.
Diyemezdim ki,
Geceleri zihnimde Lisayla buluşuyorum.
O çocuk gönlüme nasıl düşüverdin Lisa?
Geceleri yangınlar kuşanırdı
Her gece kirpiklerim kapanır
Yüreğim açılırdı sana.
Turuncu bir duraktı elimi tuttuğun
Ben hep aynı durakta uyanırdım rüyalarımda
Elimi yoklardım önce
Sonra yüreğimi yoklardım.
Ellerim sıcaksa
Yüreğimde sızı yoksa
Tastamamdı dünya.
Bilirdim hep sonunda terk ederdin beni.
Yine de beklemeye koyulurdum gözlerini.
Misal bir rüyamda;
Gelip oturuyorsun yanıma
Ama ellerimi tutmuyorsun gerçekteki gibi.
Tut ellerimden ne olursun
Ellerim bahara dolansın
Korkma zarar vermem çiçeklerine, böceklerine.
Karşında seni öldürmek isteyen biri yok nihayetinde.
Farzet ki,
Karşında bir zamanlar seninle ölmek isteyen bir durak bekçisi var.
Lisa,  rüyalarım nefesini zerketti benzime.
Her uyandığımda ölüyorum
Sen yine gelmiyorsun cenazeme
O çocuk gönlüme nasıl düşüverdin Lisa?
Bari bir tutam tebessüm bıraksaydın ardımdan.
Seni tenzih ederim bu durak benim kabrim olacak gibi geliyor bana.
Ama meraklanma kendim ekerim mezarlığıma  çiçeklerimi.
Simsiyah sarmaşıklara bulanır damarlarım.
O çocuk gönlüme nasıl düşüverdin Lisa?
Senden tek dileğim,
Mezarımda ağlama.
Köşe bucak tebessümler bırak
Bilmezsin en çok gülüşünü değil de
Gülmeye yeltenişini severdim
Dudak kenarlarının kıvrılışı vardı
Apaçık sanki dudağında gamzeler çıkardı.
Biterdi sükunet, biterdi selamet.
İçimde seni öpmek hissi ve senden kaçmak düşüncesi aralarında
büyük bir muharebe verilirdi.
Kalbimin merkezi kandan çok vahşet pompalardı.
Zihnimde bilmem kaç tane sen öyle cansız yatardı.
Ben ise canhıraş kurtarma çabasındaydım seni
O çocuk gönlümü nasıl ateşe verdin Lisa?
İstersen kahkaha at başımda
Ama ne olursun ağlama Lisa!