Boynun ne kadar güzel
Her şeyin başlangıcındaki gibi sade
Göz kenarların buruşacak usul usul
Anlamlarını yitirmezler, sakın endişe etme
Dudakların, kirpiklerin ne kadar güzel
Ve sen asla yaşlanmazsın
Bu ana aldanma
Bu buz gibi soğuk şimdiki zamana
Geçmişin tüm izleri kadar güzel kalacaksın
Yürüseydin eğer geç yaşlanacaktın
Yürümeyi sevmezdin, gençtin oysa
Salınmayı severdin mütemadiyen
Her fırsatta uçabildiğin rüyalara dalardın
Yollardan ürkerdin, hep korkuturlardı
Biliyordum sebebini
Yollar yoksulluğunu anımsatırdı
Şimdi yolların en ıssızındasın
En bilinmezinde ve yalnız
Uzunca bir sınır ardındaki yolda, sınırların ardı sonsuz
Sen yoldasın, ben seni izliyorum
Karşımda boyunca uzanan bir sen görüyorum
Ama izlediğimin sen olduğuna asla inanmıyorum
Yine de en sahiciliğinle karşımda suretin
Suretin küsse ya hani
Sen olsaydın eğer yerli yersiz küserdin
Olsan küserdin bulduğun her fırsatta
Dertlendiğim dertleri bile fuzuli gören şımarıklığınca
Ah! O zapt edilemez coşkun ruhun
Ruhuma hiç uymazdı, yorardın hatta
Seni her halinle özleyeceğim
Varana dek bu ana, bu buz gibi soğuk şimdiki zamana
Artık yazabilirim, bununla avunuyorum
Yerini doldurmaya çalışan bir tahayyül perisi omuzlarıma düşecek
Tüm benliğimi saracak huzursuzluğum
Yitirdiğim tüm ilhamlar senin yokluğunla gelecek
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 03:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!