Lirik-kırk (boum boum boum)

kuşların ötüşüyle öpmedim seni hiç...
ne kadar normal yaşadıklarımız
yaşayamadıklarımız
kimse neden değil bunlara
ve kader var mı

boum boum boum

kimsenin kaderi olmadım
kimse de benim
duyduğum “ses” senin mi
olmalı
sessizliği mi duymamışsın,
bence...
ne dün, ne de
bizim düet’imiz imkansız
demedilerse de
ağladığının farkında olmayan bebekler gibi
ağladım mı hiç sence
dışlayan ne ötekini
ruh mu beden mi
dansederken,
sence
ötekine ulaşmayan söylenceler
tıkar mı
genişleyen bir balon
ve yoğunlaşan
patlar mı?
sürer mi bu sonsuzlukta kaybolarak
iflas eden paradigmalar
neyin teminatı! ?

boum boum boum

sadece sırtını hayal edeceğim.
frontalimi görüyorum... bakmasamda
özlemek mi kötü
özlendiğini bilmemek mi
yalan bir soru bu
nedenini siz bulun

boum boum boum

“boumboumboum”
çıkışlarıma vesilesin
yolculuğumun sessiz kahramanı!
minnet duymuyorum sana
ister miydin ki
su olduğumun kimler farkında
ya da kimler suyun farkında
kendi içimde yüzüyorum
grandiyoz değil bu
Keşif

hatırıma gelen...
sadece ateşli anlatmalar
geçmişten birkaç sayfayı
en akılda kalan
hatırıma gelen...
diğerlerini silen bellek korsanları
bağırmak...sanki
bir isyana davet
benim kendimle ilişkim
seninle ilişkim’in gizli arzusu

boum boum boum

ne kadar aptal olduğumu hala kestiremedim
ne kadar kendimdeysem de

gözlerimin gerisine gelen...
ileten yol-cu’lar
çağrıyı
kendi özgürlüğüne tutsak olan insanlar
tek başına yaşayacaklar
yolculuğu

birbirimize olan derinliğimiz kadar
derin ol konuşurken... bana
sesin, bir bomba olsun tenimde
yakınlığını hissettir
ben sana... bakarken
ben seni aramadım
sen beni bulmadın
birbirimizin olmadık
birbirimize kaldık mı?

21.01.2005 – 21.13