Lirik İntermezzo Şiiri - Yorumlar

Önce seçici kurula teşekkür ederim. bir ömür boyu bağlılık ve güvenirlik, bir ömür boyu sevgi... güzel bir anlatımdı. beğeniyle okudum. yazara rahmet dilerim.

Şovalyenin şanı güzel bir kadındır.
Aşkını bir kılıç gibi iyi kullanmasıdır.
Şovalyelerde un değirmenleri gibi zamana karşı değişirler.
Adamlarda değişir adamlıkda değişir.
Şovalye bir asker bir savaşçı öğle zamanlarda bir şair her şeyine yeter bir aşkı vardır.
İnsanı her şey yapan aşkıdır.
Aşk gerçektir. Yalanla bile sevişir.
Önce doğa aşkını yaşar, doğada yaşayanlar da aşık olur. Aşkı öğrenir.
Ağlamayana meme yok hele aşk hiç yok.
Şu dünyada insan niçin ağlar, bebekler ilkin niçin ağlar!
İnsanın ilk bildiği şiir, ağlamaktır göz yaşının dolduğu kalıp şiir kalıbıdır.
“O küçük, o nazlı, o tertemiz, biricik;”
Her sevda bir çiçek missali açar, ilkin aşk biriciktir.
Aşkın kaynağı unutmaktır kendini insanın kendini sebep ne olursa olsun.
Yeniden başlamak için her şeyi bir an silmek gerekli, kim silebili, bir güzel sildi insanın tüm bildiklerini.
Unuttu her şeyi aşkından nere baksa tek o sevdiği.
Her yerde aşkı nasıl yatsın kucaklayamayınca sevdiğini, ancak sevdiğine kavuşunca.
Dünyada tüm insanlar için bir dil vardır o da aşktır.
“Bir tanemin gül yüzünde okudum”
Ve insan gerçekte ancak sevdiğine hazırlar kendini. Gördüğü güzel yerleri aşkına fon eder.
Her aşık olanın anlattığıda doğanın ilk aşkıdır ve kendi ilk aşkına eğreltir.
Her bebek yüzlü aşk, geçmişle geleceğin aşkıdır.
Gelecek ne kadar haşin ve güzel olsada masumdur. Aşk diz çöker masumiyetin önünde. Kendi var oluş sebebi içinde.
Ve aşk işçiliği sevişmek, bedenleri harcamak bedenlere. En iyi şairler doğanın en iyi tasviri ile aşk işçiliğini yazmaya soyunurlar. Tek kişilik yaratılış aşklarını yaşarlar. Yazarlar.
Glecek geçmişini sever mi? Geçmiş bağrına basar sevdayı aşkı öğretir, kimi zaman nefretiyle kimi zaman hoşgörüsüyle öğretir. Sevdasını aşkla öğrenen severde.
“O kız hoppa, arsız! ”
Doğadan, her açan çiçek arızdır. Balından şerbetinden yaban hayattan. Bahçıvanın elinde yetişen çiçek, bir aile kucağında yetişen güzel nasibine güzeldir. Ama öyle nadide güzelliklerde vardır ki topluma açar. İnsanlığa açar, sınav verir insanlığa.
İnsanın hayallerindeki meta fizik bedeninin sınırlarını aşan metaforlar bir güzelin çehresinde öyle bir erotik sanrılar yaratır ki insanı bozar, insanlığı yaratır.
Aşkı bilmeyen aşkı öğrenince bir aşk ustasından nasıl zabdetsin kendini aşktan. Oysa aşk öğretilir mi hele bir güzele. Aşkın dili aşkın kendisi bir dil. İnsan aşkada sevdayada yetişir.
Evet şovalyelerin aşkı cüratkarlığı gördüğü ihanete savaşına çağrıdır. Bir şairde şiirine yazınsaldır.
Sonbahar geldi şovalye. Ağlama şair. Yine gelir bahar.
Aşk nerde doğar nerde gömülür. Kalpde. Beyinde biter. Beyin ölümü.
Yaşamakta zamanda bir saklanbaç. Küçük kaçamaklarımız ise bizi sobeler. Şiirlere ilham olur, ele verir kendini.
Kışıda gördü anladı şovalye ve de şair. Bağışladı yine sevdiğini. Aslında kendini.
Ana baba çocuğunu bir evlat yetiştirirde devlet olanak ağlarda asıl insanı hayata yetiştiren bir aşk sahibiymiş.
İnsan insanı affediyorda aşk bazen affetmiyor. Gelecek öyle bir güzel geldiği zaman öyle bir güzelde değiştirmek ister. Ama geçmiş top yekün nasıl değişsin! Güzelde olsa boğar o geleceği. Ve ölüm geçmişin iliklerine işler. Gelecek, yeni gelecek daha anlamlı filizlenir.

“Dirilir mahşer günü ölüler,
Mükâfat, mücazat bekler onları;
Biz seninle sarmaş dolaş yatarız,
Hiçbir şey umurumuzda mı?”
Sabah olur herkes işine gücüne gider. Ama aşıklar yatar. Kalkmaz mahşer gününde de misal bir leyla ile mecnun. O kadar leyle ile mecnun kalkarki o aşk yatağından, aşk yatağı kalkmaz.