Lirik 2 Şiiri - Duygu Günkut

Ağaçsız ve denizsiz kaldığım günlerde
Bir pembe yaratırım kendime
Çoğalır, taşarım sınırlarından ufuklarımın.

Uzanırım kuşlara sevmek için, kuşlar uçuverir.
Özgürlüğümün tutsaklığı kanatlarında yükselir.
Ve sıkıntı başlar yine usuldan
Sıkını, yapraklarıdır bir ağacın kımıldamayan.
Birden ellerini hissederim ellerimin içinde,
Kaparım ellerimi, değmemeli ellerim sensizliğe.

Gözlerimde solan çiçekler kadar yalnızlık
Kaplayıp alıverir içimi sık sık
İncelir, görünmez olur hayalleri dünyamın.

Bakarım göklere ısınsın diye, ıslanıverir
Ve yağmur başlar yine bir akşamüstü
Sensizliğimin ağıdı yağmur damlalarına yüklenir.
Düşlerim düşen her damla yağmurda süslü
Birden sen gelirsin gözlerimin önüne
Kaparım gözlerimi, değmemeli gözyaşlarım düşlere.

Ve o zaman umutsuzluk yeşeriyorsa toprağımda
Ellerimi uzatırım ağaçlara
Ellerim boş kalır, meyvası olur bıkkınlığımın.

Beklerim zaman geçsin diye, zaman duruverir.
Geçmiş, gelecekle kilitlenir.
Ve boşluk başlar yine hiç yoktan
Boşluk bir renktir gökkuşağında olmayan
Birden sarıverir tüm benliğimi
Çekip kurtaramam bir türlü kendimi.

Gökkuşağından bir köprü yaparım kendime
Turuncuyu bırakıp geçerim yeşile
Gülümserim, açan ilk çiçeği olurum baharın.

Alır sevinçleri, kederleri bir bir ıslak kaldırımlara dizerim.
Ve sevmek tutkusu başlar yeniden
Gökyüzünün kuşlarına renk renk balonlar gönderirim.
Sökülmüş hayat parçacıklarını örerim sevgiden
Bir deniz kenarı, bir bank, bomboş bir park gülümserken hayalinle uzaktan,
Daha bir rahat bahsetmeye başlarım yaşamak arzusundan.