Linda Şiiri - Abdulkadir Avcı

LİNDA
Linda’ya rüzgarlar aşık
Islak saçlarıyla tarar alev saçlarını bad-ı saba
Dağıtır perçemlerini
Sevgilinin parmakları
Linda’ya rüzgarlar aşık

Linda’ya yağmurlar aşık
Gzyaşı dökmesin diye sırılsıklam olur yağmur
Linda bundan ağlamaz
Bundan gözyaşı ıslanmaz
Linda’ya yağmurlar aşık

Linda’ya güneş aşık
Yakıcı bir özlem var her doğuşunda
Güneş sıcaklığını dudaklarında alır
Ve gün onun bakışlarıyla kararır
Linda’ya güneş aşık

Linda’ya kimler aşık, kimler aşık değil ki?
İki damla suya dağ delen aşık
Ateş-i suzan olup çöl yakan aşık
Kızıldeniz yol vermem derken
Asayla yol açıp kapayan aşık
Linda’ya kimler aşık, kimler aşık değil ki?

Linda bakışlarında tutuşur ateş-i suzan
Derya’lar aşıklarından alır suyunu
Bundan adının anılması tufan
Nerden bulsun söyle aşıkların Nuh’unu
Linda bakışlarında tutuşu ateş-i suzan

Linda Kafdağı senin bakışlarında
Kirpiklerin saplanıyor kalbime her an
Nasıl alsın kendini söyle nasıl?
Yüzüne bir an dalıp bakan
Söyle nasıl alsın kendini nasıl?
Linda Kafdağı senin bakışlarında

Linda’ya bulutlar aşık
Alır başını gider yüce dağlara
Karalar bürünür bu sevdadan arta kalan hüzünle
Gözlere dökülen ne perçem nede kakül
Bu, dağlara çöken kara bir bulut
Zifri bir hudut
Linda’ya bulutlar aşık

Linda Ecnebinin Leyla’sı
Leyla’nın ecnebisi
Ah sen ki kör gözlerin gördüğü güzelsin,
Aşıklara aşk sunan mehparesin
Olmaya ki bu meyhanede
Dilarasın
Dilarasın
Dilarasın