Linç İklimi Şiiri - Roj Yiğit

Merhaba ikiz kader
Linç iklimim
Duymayan dinleyiş merhaba

Ey kan içiciler
Cellâtlar
Ölüm terzileri
Sürgün ustaları
Ey gölgemde gizlenmiş fâcir İstanbul
Ben sizi de sevmek istiyorum
Size de merhaba

Ey ölüme bulaşmış gizemli kahkaha
Bilirim yabancıdır sana ağlamaklarım
Ben sana kâfir
Sana düşman
Sana asi
Sırf sana inat
Sana da merhaba

Dili lal
Sis kirpikli yarınlar size de merhaba

Körlüğün toprağında kendi kiniyle
Boğaza duranlar size de merhaba

II
Kör kütük sarhoşluğum
Hoş geldin üşüyen bedenime
Buyur otur yüreğime
Dinle zamanın mecalsiz yorgunluğunu

Titrek bir tınıyla al eline sazını
‘Geldi gitti vardı birileri’
Alkışlayacağım seni merak etme
Ben varım daha
Almadı
Alamadılar beni

Büyük çok büyük kayıplar verdi
Yaşam yaşamsızlığa
Adı sanı belliydi
Kalemi vardı gün gibi ortada
Kırdılar kalemini
Yüreği rehin kaldı bu kentte

III
Bağladım
Gönlümü kutsal güneşe
Aralıyorum
Şimdi bir bir zindan karanlıklarını
Deşiyorum
Adı olmayan mezarları

Pusuydu onlara hüküm giydiren
Bir can yetmedi ölüme
Ölüm doymadı

Akar gider şimdi damarlarda dolaşan kan
Bir nefer yükünü saklar şimdi toprak
Mevsimsiz aklar düşer saçlarıma
Kim anlar
Kim sahiplenir bilmem
Gönül gözüm kör olmadı
Çekilen acıların mecburiyetinde

Kaldır yüreğindeki rehinli sözcükleri
Şehirde çalkalanıyor isyan bayrakları