Linç Şiiri - Ahmet Baris Ay

Başladığı zaman bu kargaşa
Seyredenler de dayak atanlar kadar coşkuluydu
Ya yaşları öfkelerinden büyüktü
Ya da cesaretleri arzularından küçük
İğdiş edilmiş merakları ile
Oynatılmayan sümüklü çocuklar gibi bakıyorlardı
Büyük şova seyirci lazımdı

Sustular sonra
Gözbebeklerinde büyüdü korkuları
Bu korkunç şey bir gün kendi başlarına gelemez miydi

Vur vur vur daha vur
Öfkesi bitemeyen bu darbelere
Bu genç beden daha ne kadar dayanabilirdi
Dövenlerden dövüleni seçmek zordu
Nefretin girdabının tam ortasında
Gözden kaybolmuştu suçlu

Nihayet
Bir ölünün dövüldüğü fark edilince
Ve insanlığın yumağı birden çözülünce
Ölümü gördüler şovun seyircileri
Bir ölünün açık gözlerinde

Korkup kaçtılar masumlar
Suçsuzluğu yerde serili görünce