Linç Şiiri - Ahmet Coşkun

Linç

içimdeki kara bulutlara
şimşeklerimi çaktırıyorum
diken gibi bedenimin her yerine batan
kanlı alevleri tutuşturdukça alazlanan
yağmura dönüştüremediğim azapta
söndüremediğim yangınlar

nehirlerim taşıyor damarlarım şiştikçe
kalbimin demirci körüğü gibi şişip inmesi
ciğerlerimi sıkıştırdıkça sıkan cehennem
anlımda kabarıyor damla damla üşüşüp
sönük silik yanaklarımdan akıp
ayakkabılarıma biriken göl

kendim kendimi asıyorum kendi boynumda
bu muhteşem acıyla zamanın rüzgârına
aysız yıldızsız geceleri şafaksız geçirip
sancılı gün doğumlarına doğuyorum
kum saatine kurulu devri daimim
kuş bakışı dünya göz bebeklerimde

askıda her şey
askıdayım