Lina Şiiri - Tacettin Aksu

ölüleri dirilten bakışların, öldürür beni Lina,
şehrin ölü halini aydınlatırken pencerendeki ışık,
Lina, kapatma perdeleri,
kör bir kuyunun ortasında bırakma beni…

pencerene vurdukça yağmur damlaları,
gözlerindeki yaş, kirpiklerimden akar,
sokağın ortasında direk sandığın karaltı,
nöbet tutar kapında, sabaha kadar…

vurur her gece yıldırım gibi ayrılığın hasreti,
çöker üstüme sessizlik, sen gibi,
dünyaya yeni atılmış, Havvasız Adem gibi,
çıldırtır şehrin karanlığındaki o esrarengiz ürperti,
Lina, kapatma perdeleri,
kör bir kuyunun ortasında bırakma beni…

hayallerim, gerçeklerim, hep sen olmuşsun,
bana deli diyorlar, darılmam Lina,
gecenin karanlığında ıssız bir handa,
içime çektiğim nefesim sensin,
sağım sensin, solum sen, yediğim içtiğim, giydiğim sensin…

sen Lina, sen, yüreğimdeki çırpınışlar, o asil bakışlar,
merhametsiz duygular, her akşam kapımı çalar,
kırık penceremden içeri giren rüzgar,
üşütür beni, sabaha kadar…

yanar sabahlara kadar ışığın,
yanar şehrin üzerinde yıldızlar,
uyutmaz seni kararsızlık kabusu,
uyutmaz beni, bu anlamsız uğultular…

eski sokakta, erguvanlar,
leylaklar, zambaklar, sümbüller, güller,
ellerimle taradığım saçların, ayrıldı birer birer.
her bir ayrılığın acısı, seneler sürer…

titrer ayaklarım, erguvan kokan sokağa girdiğim zaman,
çarpar kalbim, elimden bir gül düşer, utanırım sana bakamam,
yine de sen, yine de sen Lina, kapatma perdeleri,
kör bir kuyunun ortasında bırakma beni…

hayallerimde öreyim, gül kokan saçlarını,
sert rüzgarların dağıttığı saçların, işlensin ellerimde,
kapının önünden geçen nehir, sana verdiğim gülleri getirir,
saçlarını dokundur o suya, daldırayım nehrin derinliklerine yüreğimi,
Lina kapatma perdeleri, kör bir kuyunun ortasında bırakma beni…

ölüleri dirilten bakışların, öldürür beni Lina,
şehrin ölü halini aydınlatırken pencerendeki ışık,
Lina, kapatma perdeleri,
kör bir kuyunun ortasında bırakma beni,
kır kapıları çık karşıma, öldür bakışlarınla kurtulayım,
ya da, kurtulduğumu sanayım…

Tacettin Aksu
21.11.2007 / Ankara