Limoncu 2 Şiiri - Evren Özcan

-Limoncuuuu! !
Dedi çığlık çığlığa.
Son yediği lokma takılmasaydı boğazına,
Daha çok satacaktı o gün; pazar curcuna...

Güzellerden birisini gördü bir anda,
Soluğu kesildi,gözleri fal taşı gibi açıldı.
Çok sevmişti onu,hayallerini süslüyordu,
Oysa o çoktan herkesin gerçeği olmuştu,
Üstelik devrim yapmıştı,
Tuğçe Guevara'ydı adı.

Gece yatmadan evel okuduğu sosyoloji kitapları,
Acaba kendi kendini mi yalanladı?
Devrim de mi bacak arasına girdi?
Yoksa bacakları devrimi kaldıracak kadar gelişmemiş miydi?

-Limoncuuu!
Dedi demesine ama kendi bile duyamadı,
Aklı güzelde kalmıştı.
Oysa güzel, herkesin aklını almıştı.

Farkında olmadan elindeki limonlardan birisini ısırdı,
Aklına o anda bir soru takıldı:
Güzelin tadı da dişini kamaştırır mıydı?
Bulamadı.
Güzel de geçip gitmişti,
Üstelik devrim de yapmıştı,
Tuğçe Guevara'ydı adı.

Ona sadece bağırmak kaldı.
-Limoncuuu! !