Limon Çiçeği Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

Sen diye esiyordu meltem,
Sisli bir akdeniz akşamında,
Baktım sessizce açmıştı çiçekleri,
Çocukluğumuzun anıları geldi aklıma,
Limon çiçekleriydi açan güzellik,
Birden canlandı gözlerimde yine,
Bir seni,birde dalını kırdığım,
Limon ağacı ve ben başbaşayız,
Mis gibi çağlardan gelen o hoş koku,
Ve sevgilinin hâyâli karıştı gökyüzüne,
Her yaprağında bir anı,
Bir gizem saklıydı sanki..
Dimdik duruyordu sonsuz sevdâlar gibi,
Adeta haykırıyordu ilk çağdan bugüne,
Benim diyordu hayat veren güzellik,
İşte ondan seviyorum limon çiçeğini,
Sonsuz sevgi ve aşkın sembolü..
H.Ülkü KORKMAZ